Ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων σε συμφωνία με τον σύλλογο διδασκόντων του σχολείου αποφάσισε εκτός από τις φωτογραφίες των τάξεων, να βγάλει και μια ομαδική όλου του σχολείου. Είναι πολύ ωραίο να κοιτάς τη φωτογραφία μετά από χρόνια. Ειδικά όταν είσαι με κάποιους συμμαθητές σου μαζί.
Στη διάρκεια μιας μετακόμισης έφερα μερικούς φίλους να βοηθήσουν. Κατά λάθος έπεσε στα χέρια ενός, ένα άλμπουμ με φωτογραφίες. Η προσοχή όλων έπεσε σε μια φωτογραφία τάξης από το νηπιαγωγείο.
-Άγγελε ποιος είσαι εσύ; ρώτησε κάποιος.
-Αυτός ο ηλίθιος στη δεύτερη γραμμή. Απάντησε ο κουμπάρος μου.
-Πως τον αναγνώρισες τόσο γρήγορα.
-Επειδή έχει και αυτός μια ίδια , απάντησα
-Είσαστε μαζί από τότε;
-Όχι, τότε ήθελα να τον σπάσω στο ξύλο, είπε ο κουμπάρος μου, αλλά είχα ένα μικρό πρόβλημα που δεν το ξεπέρασα στα επόμενα χρόνια... Ήταν πιο δυνατός.
-Εσύ που είσαι; τον ρώτησε κάποιος.
-Εκεί δίπλα στην Όλγα και στη Ράνια, απάντησα εγώ.
-Είδες τώρα την Όλγα; είπαμε και οι δύο με μία φωνή. Καμία σχέση με τότε. Κουκλάρα.
Μια ώρα μετά κόρναρε το φορτηγό για τη μετακόμιση. Του είπαμε ότι ήρθε μια μέρα νωρίτερα και ότι το ραντεβού μας ήταν για την επόμενη μέρα. Εμείς μάλιστα ετοιμαζόμασταν να πάμε για μπίρες. Τυχερός ήταν που μας πέτυχε στο σπίτι...
Να γιατί χρειάζονται οι φωτογραφίες.
Ο κος Βαγγέλης είπε να μαζευτούμε όλοι μαζί στο γήπεδο του μπάσκετ γιατί εκεί έχει τον κατάλληλο φωτισμό για τη φωτογράφιση. Η κλίση του εδάφους βοηθάει εξάλλου να φαίνονται τα κεφάλια όλων.
-Αφήστε να τους βάλω όπως θέλω, είπε στο ρόλο του φωτογράφου ο κος Βαγγέλης. Είχα και εγώ φροντιστήριο πληροφορικής και ξέρω από μαθητές.
-Μήπως να πάμε στις κερκίδες; είπε η κα Αγγελική. Δεν θα γεμίσουν και χώματα τα παπούτσια μας.
Άρχισαν τα παιδιά να μετακινούνται προς τις κερκίδες.
-Μπα έχει πολύ ήλιο την έκοψε η κα Ελένη. Τα παιδιά θα σκάσουν μέχρι να τοποθετηθούμε.
-Μήπως να πάμε ανάμεσα στα δέντρα που έχει μεγαλύτερη κλίση; είπε ο κος Δημήτρης.
Οι μαθητές βαριεστημένοι άρχισαν να μετακινούνται προς τα δέντρα
-Μήπως να φωτογραφηθούμε εδώ που έχει πεζουλάκι; ρώτησε η κα Βίκη
-Καλή ιδέα είπε η κα Πηνελόπη
Τα παιδιά σταμάτησαν να περπατούν και γύρισαν απλά το κεφάλι νου δουν που τελικά θα πάνε.
-Ωχ, με πάτησες. Δεν βλέπεις μπροστά σου; είπε κάποιος μαθητής.
-Εσύ σταμάτησες απότομα. Καλά να πάθεις.
-Τώρα θα σου δείξω εγώ...
-Έτσι και κατέβω κάτω ...., είπε ο κος Δημήτρης. Πάντως εγώ επιμένω να κάνουμε τη φωτογράφηση στο επικλινές σημείο ανάμεσα στα δέντρα.
-Που βρέθηκαν αυτές οι μπάλες; ρώτησα κρατώντας έναν φάκελο.
-Να τα παιδιά από εδώ είπαν, μέχρι να αποφασίσετε που θα γίνει η φωτογράφηση, να παίξουμε ένα ματσάκι.
-Στέλιο και Γιάννη να πάρετε τις μπάλες από τους μεγάλους και να τις πάτε στη θέση τους.
-Αμάν΄, έκανα να τους μαζέψω όλους κε Άγγελε και τους στέλνεις πίσω στο σχολείο; Άντε να τους ξαναμαζέψω είπε η κα Πηνελόπη.
-Κύριε πες τον Νίκο και τον Νικόλα. Δεν μου δίνουν την μπάλα. Λένε ότι αν την πάρω θα με δείρουν. Και απευθυνόμενος στους άλλους δύο: " Φέρ' την εδώ! Είδες το είπα στον κύριο."
-Κύριε Βαγγέλη που θέλετε να μαζευτούμε, ρώτησα.
-Επειδή πέρασε η ώρα, το σημείο που είχα διαλέξει δεν έχει πλέον τον κατάλληλο φωτισμό.
-Άντε να μαζευτούμε να βγούμε μια φωτογραφία να τελειώνουμε είπε ο κος Δημήτρης. Έχουμε και μάθημα.
-Ας καθίσουμε στο πεζουλάκι και μερικοί όρθιοι, ανακοίνωσε αποφασιστικά ο κος Βαγγέλης.
Νέα αναστάτωση. Με τη βοήθεια της σφυρίχτρας του κυρίου Γιάννη και τις φωνές του κου Δημήτρη κάθισε η έκτη στο πεζουλάκι και οι μαθητές της πέμτης τάξης από πίσω τους όρθιοι.
-Εγώ, που η μαμά μου μου έβαλε το καλό μου το φόρεμα, εκεί που είμαι δεν φαίνομαι, είπε μία μαθήτρια της δευτέρας δημοτικού.
-Εμένα μου τόνισε πως δεν θα πάρει την φωτογραφία αν δεν φαίνομαι ολόκληρη, είπε μια άλλη.
-Ρε, μην πειράζεις την φράντζα μου. Από το πρωί δεν έπαιξα μπάλα για να μην χαλάσει, είπε ένας μαθητής της τετάρτης. Αν την ξαναπειράξεις θα σε κλοτσήσω.
-Μου φαινόταν ευκολότερο από ότι είναι, είπε ο κος Βαγγέλης. Εξάλλου εγώ έκανα μάθημα με μεγάλους σε ηλικία μαθητές.
-Τελικά πως να στηθούμε; ρώτησε η κα Αγγελική. Η τάξη μου, εγώ και η κα Ελευθερία παίρνουμε τις καλύτερες πόζες. Να μας βάλετε μπροστά κε Βαγγέλη.
-Εγώ νομίζω ότι τα πρωτάκια πρέπει να είναι μπροστά, είπε η κα Ειρήνη.
-Παίρνουν όμως καλές πόζες; είπε ναζιάρικα η κα Αγγελική
-Η τρίτη τάξη που θα πάει; πετάχτηκε η Μαρίνα ανάμεσα σε δύο αγκώνες μαθητών της πέμπτης τάξης.
-Σταύρε και Χάρη, πάτε αυτόν τον φάκελο ως το νηπιαγωγείο σας παρακαλώ.
-Προλαβαίνουμε να πιούμε και λίγο νερό κε Άγγελε, γιατί σκάσαμε;
-Γρήγορα όμως. Σε πέντε λεπτά να είστε εδώ. Δε θέλω να χάσετε την αρχή της φωτογράφησης.
-Νερό! Θέλω και εγώ νερό, είπαν καμιά δεκαριά μαθητές και μαθήτριες.
-Αν δεν γίνει η φωτογράφηση δεν θα πιει νερό κανείς άλλος, είπε ο κος Δημήτρης.
-Κε Άγγελε, μιλάω στις μαθήτριες της δευτέρας τάξης να πάνε λίγο πιο πέρα, γιατί δεν χωράνε στη φωτογραφία και αυτές. Σα να μη με ακούνε, δεν κουνιούνται.
-Δεν κουνιόμαστε κε Βαγγέλη γιατί θα μας αλλάξετε πάλι θέση σε ένα λεπτό. Εγώ εδώ θα καθίσω, που φαίνομαι ολόκληρη.
-Να κάνω μια στροφή να δείτε το φόρεμά μου;
-Κορίτσια μπορείτε να πάτε λίγο πιο πέρα και να καθίσετε κάτω; μεσολάβησα ευγενικά.
-Θα πάμε αλλά δεν καθόμαστε κάτω. Δες κύριε πως έγιναν τα αγόρια που κάθονται και παίζουν με τα χώματα.
-Σηκωθείτε γρήγορα πάνω και τιναχτείτε. Θα θέλατε να βγείτε φωτογραφία έτσι ή να σας δει η μάνα σας έτσι;
-Τελικά να καθίσουμε ή να μείνουμε όρθιες; απόρησε δικαιολογημένα ένα ήσυχο κοριτσάκι της δευτέρας.
Εν τω μεταξύ κάπου παραδίπλα....
-Τι σκουντάς ρε, εγώ κάθισα εδώ.
-Μα ήταν η θέση μου.
-Να μην σηκωνόσουν
-Κύριε, ε κύριε. Σηκώθηκα να ρίξω μια μπούφλα στον Τάσο που με πετούσε πέτρες και ο Περικλής κάθισε στη θέση μου.
Δέκα λεπτά αργότερα...
-Ωραία, νομίζω είμαστε σχεδόν έτοιμοι, αναφώνησε όλο χαρά ο κος Βαγγέλης.
-Ο Ιάσονας! Που είναι ο Ιάσονας; Τι δουλειά έχεις με την τρίτη τάξη; είπε τσιριχτά η κα Αγγελική. Έλα στη θέση σου γρήγορα.
Η φωνή του κου Βαγγέλη στο βάθος ακουγόταν:
-Πείτε όλοι cheese!
Σοβαρευτείτε όλοι!
Χαμογελάστε όλοι!
Άλλη μία. Αλλάξτε θέσεις. Όχι, όχι αυτό μου ξέφυγε. Όπως είστε. Άλλη μία. Άλλη μία. Επιτέλους τελειώσαμε.
-Όλοι στις τάξεις. Όλοι στις τάξεις. Επαναλαμβάναμε οι δάσκαλοι.
-Μα γιατί; Ήταν ωραία η φωτογράφηση. Είπαν κάποιοι μαθητές.
-Να μην βγάλουμε καμία ακόμη με διαφορετική τοποθέτηση των τάξεων;
-Αν είναι να μπούμε για μάθημα, η φωτογράφηση είναι καλύτερη.
-Τι λες ρε; Καλύτερα μάθημα παρά φωτογράφηση, επέμεναν άλλοι.
-Σκέψου μία φωτογραφία που θα είμαστε όλοι βρεγμένοι! Τι λέτε; .....
-Όλα καλά κε Βαγγέλη; ρώτησα.
-Αν δεν βγουν καλές οι φωτογραφίες καλύτερα του χρόνου να πάρουμε έναν επαγγελματία φωτογράφο. Κουράστηκα πολύ. Μου φαινόταν πιο απλή διαδικασία μια σχολική φωτογράφηση.
-Ως του χρόνου θα το έχεις ξεχάσει.
-Το ελπίζω.
Στη διάρκεια μιας μετακόμισης έφερα μερικούς φίλους να βοηθήσουν. Κατά λάθος έπεσε στα χέρια ενός, ένα άλμπουμ με φωτογραφίες. Η προσοχή όλων έπεσε σε μια φωτογραφία τάξης από το νηπιαγωγείο.
-Άγγελε ποιος είσαι εσύ; ρώτησε κάποιος.
-Αυτός ο ηλίθιος στη δεύτερη γραμμή. Απάντησε ο κουμπάρος μου.
-Πως τον αναγνώρισες τόσο γρήγορα.
-Επειδή έχει και αυτός μια ίδια , απάντησα
-Είσαστε μαζί από τότε;
-Όχι, τότε ήθελα να τον σπάσω στο ξύλο, είπε ο κουμπάρος μου, αλλά είχα ένα μικρό πρόβλημα που δεν το ξεπέρασα στα επόμενα χρόνια... Ήταν πιο δυνατός.
-Εσύ που είσαι; τον ρώτησε κάποιος.
-Εκεί δίπλα στην Όλγα και στη Ράνια, απάντησα εγώ.
-Είδες τώρα την Όλγα; είπαμε και οι δύο με μία φωνή. Καμία σχέση με τότε. Κουκλάρα.
Μια ώρα μετά κόρναρε το φορτηγό για τη μετακόμιση. Του είπαμε ότι ήρθε μια μέρα νωρίτερα και ότι το ραντεβού μας ήταν για την επόμενη μέρα. Εμείς μάλιστα ετοιμαζόμασταν να πάμε για μπίρες. Τυχερός ήταν που μας πέτυχε στο σπίτι...
Να γιατί χρειάζονται οι φωτογραφίες.
Ο κος Βαγγέλης είπε να μαζευτούμε όλοι μαζί στο γήπεδο του μπάσκετ γιατί εκεί έχει τον κατάλληλο φωτισμό για τη φωτογράφιση. Η κλίση του εδάφους βοηθάει εξάλλου να φαίνονται τα κεφάλια όλων.
-Αφήστε να τους βάλω όπως θέλω, είπε στο ρόλο του φωτογράφου ο κος Βαγγέλης. Είχα και εγώ φροντιστήριο πληροφορικής και ξέρω από μαθητές.
-Μήπως να πάμε στις κερκίδες; είπε η κα Αγγελική. Δεν θα γεμίσουν και χώματα τα παπούτσια μας.
Άρχισαν τα παιδιά να μετακινούνται προς τις κερκίδες.
-Μπα έχει πολύ ήλιο την έκοψε η κα Ελένη. Τα παιδιά θα σκάσουν μέχρι να τοποθετηθούμε.
-Μήπως να πάμε ανάμεσα στα δέντρα που έχει μεγαλύτερη κλίση; είπε ο κος Δημήτρης.
Οι μαθητές βαριεστημένοι άρχισαν να μετακινούνται προς τα δέντρα
-Μήπως να φωτογραφηθούμε εδώ που έχει πεζουλάκι; ρώτησε η κα Βίκη
-Καλή ιδέα είπε η κα Πηνελόπη
Τα παιδιά σταμάτησαν να περπατούν και γύρισαν απλά το κεφάλι νου δουν που τελικά θα πάνε.
-Ωχ, με πάτησες. Δεν βλέπεις μπροστά σου; είπε κάποιος μαθητής.
-Εσύ σταμάτησες απότομα. Καλά να πάθεις.
-Τώρα θα σου δείξω εγώ...
-Έτσι και κατέβω κάτω ...., είπε ο κος Δημήτρης. Πάντως εγώ επιμένω να κάνουμε τη φωτογράφηση στο επικλινές σημείο ανάμεσα στα δέντρα.
-Που βρέθηκαν αυτές οι μπάλες; ρώτησα κρατώντας έναν φάκελο.
-Να τα παιδιά από εδώ είπαν, μέχρι να αποφασίσετε που θα γίνει η φωτογράφηση, να παίξουμε ένα ματσάκι.
-Στέλιο και Γιάννη να πάρετε τις μπάλες από τους μεγάλους και να τις πάτε στη θέση τους.
-Αμάν΄, έκανα να τους μαζέψω όλους κε Άγγελε και τους στέλνεις πίσω στο σχολείο; Άντε να τους ξαναμαζέψω είπε η κα Πηνελόπη.
-Κύριε πες τον Νίκο και τον Νικόλα. Δεν μου δίνουν την μπάλα. Λένε ότι αν την πάρω θα με δείρουν. Και απευθυνόμενος στους άλλους δύο: " Φέρ' την εδώ! Είδες το είπα στον κύριο."
-Κύριε Βαγγέλη που θέλετε να μαζευτούμε, ρώτησα.
-Επειδή πέρασε η ώρα, το σημείο που είχα διαλέξει δεν έχει πλέον τον κατάλληλο φωτισμό.
-Άντε να μαζευτούμε να βγούμε μια φωτογραφία να τελειώνουμε είπε ο κος Δημήτρης. Έχουμε και μάθημα.
-Ας καθίσουμε στο πεζουλάκι και μερικοί όρθιοι, ανακοίνωσε αποφασιστικά ο κος Βαγγέλης.
Νέα αναστάτωση. Με τη βοήθεια της σφυρίχτρας του κυρίου Γιάννη και τις φωνές του κου Δημήτρη κάθισε η έκτη στο πεζουλάκι και οι μαθητές της πέμτης τάξης από πίσω τους όρθιοι.
-Εγώ, που η μαμά μου μου έβαλε το καλό μου το φόρεμα, εκεί που είμαι δεν φαίνομαι, είπε μία μαθήτρια της δευτέρας δημοτικού.
-Εμένα μου τόνισε πως δεν θα πάρει την φωτογραφία αν δεν φαίνομαι ολόκληρη, είπε μια άλλη.
-Ρε, μην πειράζεις την φράντζα μου. Από το πρωί δεν έπαιξα μπάλα για να μην χαλάσει, είπε ένας μαθητής της τετάρτης. Αν την ξαναπειράξεις θα σε κλοτσήσω.
-Μου φαινόταν ευκολότερο από ότι είναι, είπε ο κος Βαγγέλης. Εξάλλου εγώ έκανα μάθημα με μεγάλους σε ηλικία μαθητές.
-Τελικά πως να στηθούμε; ρώτησε η κα Αγγελική. Η τάξη μου, εγώ και η κα Ελευθερία παίρνουμε τις καλύτερες πόζες. Να μας βάλετε μπροστά κε Βαγγέλη.
-Εγώ νομίζω ότι τα πρωτάκια πρέπει να είναι μπροστά, είπε η κα Ειρήνη.
-Παίρνουν όμως καλές πόζες; είπε ναζιάρικα η κα Αγγελική
-Η τρίτη τάξη που θα πάει; πετάχτηκε η Μαρίνα ανάμεσα σε δύο αγκώνες μαθητών της πέμπτης τάξης.
-Σταύρε και Χάρη, πάτε αυτόν τον φάκελο ως το νηπιαγωγείο σας παρακαλώ.
-Προλαβαίνουμε να πιούμε και λίγο νερό κε Άγγελε, γιατί σκάσαμε;
-Γρήγορα όμως. Σε πέντε λεπτά να είστε εδώ. Δε θέλω να χάσετε την αρχή της φωτογράφησης.
-Νερό! Θέλω και εγώ νερό, είπαν καμιά δεκαριά μαθητές και μαθήτριες.
-Αν δεν γίνει η φωτογράφηση δεν θα πιει νερό κανείς άλλος, είπε ο κος Δημήτρης.
-Κε Άγγελε, μιλάω στις μαθήτριες της δευτέρας τάξης να πάνε λίγο πιο πέρα, γιατί δεν χωράνε στη φωτογραφία και αυτές. Σα να μη με ακούνε, δεν κουνιούνται.
-Δεν κουνιόμαστε κε Βαγγέλη γιατί θα μας αλλάξετε πάλι θέση σε ένα λεπτό. Εγώ εδώ θα καθίσω, που φαίνομαι ολόκληρη.
-Να κάνω μια στροφή να δείτε το φόρεμά μου;
-Κορίτσια μπορείτε να πάτε λίγο πιο πέρα και να καθίσετε κάτω; μεσολάβησα ευγενικά.
-Θα πάμε αλλά δεν καθόμαστε κάτω. Δες κύριε πως έγιναν τα αγόρια που κάθονται και παίζουν με τα χώματα.
-Σηκωθείτε γρήγορα πάνω και τιναχτείτε. Θα θέλατε να βγείτε φωτογραφία έτσι ή να σας δει η μάνα σας έτσι;
-Τελικά να καθίσουμε ή να μείνουμε όρθιες; απόρησε δικαιολογημένα ένα ήσυχο κοριτσάκι της δευτέρας.
Εν τω μεταξύ κάπου παραδίπλα....
-Τι σκουντάς ρε, εγώ κάθισα εδώ.
-Μα ήταν η θέση μου.
-Να μην σηκωνόσουν
-Κύριε, ε κύριε. Σηκώθηκα να ρίξω μια μπούφλα στον Τάσο που με πετούσε πέτρες και ο Περικλής κάθισε στη θέση μου.
Δέκα λεπτά αργότερα...
-Ωραία, νομίζω είμαστε σχεδόν έτοιμοι, αναφώνησε όλο χαρά ο κος Βαγγέλης.
-Ο Ιάσονας! Που είναι ο Ιάσονας; Τι δουλειά έχεις με την τρίτη τάξη; είπε τσιριχτά η κα Αγγελική. Έλα στη θέση σου γρήγορα.
Η φωνή του κου Βαγγέλη στο βάθος ακουγόταν:
-Πείτε όλοι cheese!
Σοβαρευτείτε όλοι!
Χαμογελάστε όλοι!
Άλλη μία. Αλλάξτε θέσεις. Όχι, όχι αυτό μου ξέφυγε. Όπως είστε. Άλλη μία. Άλλη μία. Επιτέλους τελειώσαμε.
-Όλοι στις τάξεις. Όλοι στις τάξεις. Επαναλαμβάναμε οι δάσκαλοι.-Μα γιατί; Ήταν ωραία η φωτογράφηση. Είπαν κάποιοι μαθητές.
-Να μην βγάλουμε καμία ακόμη με διαφορετική τοποθέτηση των τάξεων;
-Αν είναι να μπούμε για μάθημα, η φωτογράφηση είναι καλύτερη.
-Τι λες ρε; Καλύτερα μάθημα παρά φωτογράφηση, επέμεναν άλλοι.
-Σκέψου μία φωτογραφία που θα είμαστε όλοι βρεγμένοι! Τι λέτε; .....
-Όλα καλά κε Βαγγέλη; ρώτησα.
-Αν δεν βγουν καλές οι φωτογραφίες καλύτερα του χρόνου να πάρουμε έναν επαγγελματία φωτογράφο. Κουράστηκα πολύ. Μου φαινόταν πιο απλή διαδικασία μια σχολική φωτογράφηση.
-Ως του χρόνου θα το έχεις ξεχάσει.
-Το ελπίζω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου